Sa isang makulay na bayan, may isang batang pintor na nagngangalang Emil. Si Emil ay hindi lamang basta pintor; siya ay may hawak na magic brush na kayang buhayin ang anumang kanyang iguhit. Ang balitang ito ay kumalat sa buong bayan at maraming tao ang dumating upang humiling na iguhit ni Emil ang kanilang mga pangarap.
Read also: Si Andoy at ang Dragon sa Ilog »
Isang araw, dumating ang isang matandang babae na may hiling na iguhit ang isang hardin na puno ng mga bulaklak na hindi kailanman nalalanta.
“Emil, maaari mo bang iguhit para sa akin ang isang hardin na puno ng walang-kupas na mga bulaklak? Iyon ang aking pangarap,” wika ng matandang babae.
Ginuhit ito ni Emil gamit ang kanyang magic brush at sa isang iglap, lumitaw ang hardin sa harapan ng matandang babae, nagbigay ito ng saya at pag-asa sa kanya.
Habang tumatagal, napansin ni Emil na kahit na nagbibigay siya ng kasiyahan sa iba, siya mismo ay unti-unting nawawalan ng inspirasyon sa pagguhit.
“Bakit kaya ako nawawalan ng inspirasyon?” malungkot na tanong ni Emil sa kanyang sarili.
Isang gabi, nagpakita sa kanya ang diwata ng sining.
“Emil, ang tunay na sining ay nanggagaling sa puso. Hindi dapat gamitin ang iyong magic brush para lamang sa kagustuhan ng iba. Dapat itong gamitin para magbigay inspirasyon, magturo, at higit sa lahat, para ipahayag ang totoong damdamin ng gumuguhit,” payo ng diwata.
Read also: Ang Hardin ni Lola Remedios »
Mula noon, nagbago ang paraan ng pagguhit ni Emil.
Gumuhit siya ng isang larawan ng dalawang magkaibigan na nagtatawanan, ang simpleng kasiyahan sa kanilang mga mukha ay nagniningning.
Isang bata sa bayan ang nakakita nito at nagsabing, “Emil, ang guhit mo ay nagbigay sa akin ng inspirasyon na pahalagahan ang aking mga kaibigan. Salamat.”
Ang bayan ay naging mas makulay at buhay na buhay hindi lamang dahil sa mga guhit ni Emil kundi dahil sa mga aral na hatid nito. Natutunan ng mga tao na ang tunay na kagandahan at sining ay nasa pagpapahalaga sa mga simpleng bagay sa buhay at sa pagbabahagi ng inspirasyon sa iba.
Mga aral sa kwento:
- Ang tunay na sining ay nagmumula sa puso at dapat ipahayag ang totoong damdamin ng artist.
- Ang talento ay may responsibilidad na gamitin ito sa makabuluhang paraan.
- Ang simpleng kasiyahan sa buhay ay nagdudulot ng tunay na kagandahan.
- Mahalaga ang pagbabahagi ng inspirasyon at aral sagahan at paunlarin.