Sa isang liblib na baryo, may isang batang babae na nagngangalang Luningning na kilala sa kanyang natatanging kinang. Sa tuwing siya ay tumatawa, sumasayaw, o kahit simpleng ngumingiti, naglalabas siya ng liwanag na nagpapaliwanag sa paligid. Ang kanyang kakayahan ay naging lihim ng kanilang baryo upang manatiling ligtas at masaya kahit sa pinakamadilim na mga gabi.
See also: Ang Mahiwagang Binhi
Isang gabi, isang grupo ng mga di-kilalang tao ang dumating sa baryo, nagnanais na angkinin ang lihim ni Luningning para sa kanilang sariling kapakinabangan. Sinubukan nilang kunin si Luningning ngunit hindi nila ito nagawa dahil sa proteksyon ng mga mamamayan ng baryo.
“Kailangan nating gumawa ng paraan upang maibalik ang kapayapaan sa ating baryo,” sabi ng determinadong si Luningning.
“Oo, ngunit paano?” tanong ng kanyang matalik na kaibigan na si Bituin, ang batang may kakayahang gumawa ng mga bituin sa langit.
“Maglalakbay tayo. Hahanapin natin ang mahiwagang paru-paro na sinasabing may kakayahang magbigay ng proteksyon sa ating baryo,” puno ng pag-asang tugon ni Luningning.
Sa kagustuhang maibalik ang kapayapaan at kaligtasan sa kanyang baryo, naglakbay si Luningning kasama si Bituin. Nagtungo sila sa kagubatan upang hanapin ang mahiwagang paru-paro.
Sa kanilang paglalakbay, nakaharap sila ng iba’t ibang pagsubok. Sa isang madilim na gabi, nang muntik na silang mawalan ng pag-asa, isang mahiwagang paru-paro ang lumitaw sa harapan nila.
“Kami ay naghahanap ng tulong. Paano namin palalakasin ang liwanag ni Luningning upang protektahan ang aming baryo?” tanong ni Bituin na ang tinig ay may halong pag-asa at takot.
“Ang liwanag ay nanggagaling sa kaibuturan ng puso. Ito’y lumalakas sa pagmamahal, pagkakaibigan, at katapangan. Ipakita ang mga ito at walang makakapigil sa inyong liwanag,” sagot ng mahiwagang paru-paro.
See also: Ang Hardin ni Lola Remedios
Sa tulong ng mahiwagang paru-paro, natutunan nila kung paano palakasin ang liwanag ni Luningning na sapat upang protektahan ang buong baryo hindi lamang sa gabi kundi sa lahat ng oras.
Nang bumalik sila sa baryo, sinalubong sila ng mga mamamayan nang may pagmamalaki at pasasalamat.
“Kayo ang aming mga bayani. Ang liwanag ninyo ay nagbalik ng kapayapaan sa ating baryo,” sabi ng isang matanda na may luha ng kagalakan sa kanyang mga mata.
Hindi na muling nagtangka ang mga di-kilalang tao na guluhin ang baryo, at mula noon, naging simbolo si Luningning at Bituin ng pag-asa at liwanag. Ang kanilang pagkakaibigan at katapangan ay nagbigay inspirasyon sa lahat na sa kabila ng kadiliman, may liwanag na maaaring magbigay ng pag-asa at proteksyon na sapat para sa lahat.
Mga Aral:
- Ang tunay na lakas ay nasa pagkakaisa at pagtutulungan ng bawat isa.
- Mahalaga ang pagiging matapang sa harap ng mga pagsubok.
- Ang bawat isa ay may kanya-kanyang liwanag na maaaring magbigay inspirasyon at proteksyon sa kapwa.
- Ang pagkakaibigan ay isang mahalagang yaman na dapat pahalagahan at ingatan.
- Ang kabutihan ay laging magtatagumpay laban sa kasakiman.