Alamat ng Bayabas (Buod, Tauhan, Aral, atbp.) • Noypi.com.ph

Ang “Alamat ng Bayabas” ay isang kwentong bayan na naglalarawan sa isang malupit na pinuno, si Sultan Barabas, na walang kinikilalang katarungan at nagdudulot ng takot at pagdurusa sa kanyang nasasakupan. Sa kabila ng kanyang kalupitan, ipinakita ng kwento ang kapangyarihan ng kabutihan, pagmamahal ng pamilya, at katarungan sa pag-angat ng isang pamayanan. Ang alamat na ito ay tungkol sa pinagmulan ng bayabas, isang puno na ang bunga ay bilugan na tila may korona sa ilalim. Narito at iyong basahin ang “Alamat ng Bayabas.”

Alamat ng Bayabas

Noong unang panahon, bago pa dumating ang mga mananakop na Kastila sa Pilipinas, may isang sultan na ubod ng lupit at walang kinikilalang katarungan. Siya si Sultan Barabas, at ang kanyang mga salita ay batas. Walang iginagalang sa kanyang pagpaparusa, kahit pa matanda, bata, lalaki, o babae.

Isang araw, habang naglalakad si Sultan Barabas sa kanyang palasyo, tinanong siya ng isang tauhan, “Mahal na Sultan, bakit po ba kayo laging galit?”

Sumagot ang Sultan, “Ang galit ko ang nagbibigay sa akin ng lakas at kapangyarihan. Walang sinuman ang maaaring sumuway sa akin.”

Isang gabi, may isang mangingisda na masyadong ginabi sa pangingisda. Dahil dito, ipinahuli siya ng Sultan at ipinakulong. Hindi pa nakuntento, iniutos pa niya na pahirapan ito.

Nalaman ito ng asawa ng mangingisda, kaya’t kahit malalim na ang gabi, nagtungo siya sa palasyo ng Sultan. Kinakabahan siya ngunit determinado. Pagdating niya sa palasyo, kinatok niya ang pinto at lumabas ang Sultan.

“Anong kailangan mo, babae?” tanong ng Sultan na may galit sa tinig.

“Mahal na Sultan, pakawalan niyo po ang aking asawa. Wala po siyang kasalanan,” pakiusap ng babae habang umiiyak.

Sa halip na maawa, lalo pang nagalit si Sultan Barabas. “Walang awa dito! Pareho kayong ikukulong!” sigaw niya.

Masaya na rin sana ang mag-asawa kahit nakakulong sila dahil magkasama sila. Ngunit nag-aalala sila para sa kanilang anak na naiwan sa bahay. Lingid sa kanilang kaalaman, may mga diwata sa gubat ang nag-aalaga sa kanilang anak, binibigyan ng pagkain araw-araw.

Isang araw, nagdesisyon ang anak nilang binatilyo na puntahan ang Sultan upang hilingin na palayain ang kanyang mga magulang. Sinamahan siya ng mga diwata patungo sa palasyo. Pagdating doon, hinarap niya ang Sultan.

“Mahal na Sultan, pakawalan niyo po ang aking ama at ina. Ang kinakain niyo ay mula sa hirap at pagod ng aking mga magulang,” sabi ng binatilyo nang walang takot.

Ngunit nagtawa lamang ang Sultan. Sa galit, biglang inagaw ng binatilyo ang koronang suot ng Sultan at nagtatakbo. Humabol ang Sultan hanggang sa marating nila ang hardin. Dahil sa pagod, huminto ang Sultan sa tapat ng isang malaking puno at doon, bumagsak siya at namatay.

Ipinalibing ang Sultan sa hardin. Nagkaroon ng bagong sultan na makatarungan at mabait, at binuksan ang hardin para sa lahat. Makalipas ang ilang panahon, isang bagong halaman ang tumubo sa pinaglibingan ng Sultan. Ang bunga nito ay bilugan na tila may korona sa ilalim. Nagtaka ang mga tao at tinikman ang bunga ng kakaibang halaman.

“Ang pait!” sabi ng isa. “Simpait ng ugali ni Sultan Barabas!”

Nang magsilaki na ang mga bunga ay muli nila itong tinikman. “Ang asim. Sing-asim ng mukha ni Sultan Barabas!”

“Kung gayon ay si Barabas ang punong iyan!” sabi ng marami.

Nang mahinog ang bunga, ito’y naging matamis at nakagiliwan ng lahat. Tinawag nila itong “Bayabas”, bilang pag-alala kay Sultan Barabas.

Buod ng Alamat ng Bayabas

Ang “Alamat ng Bayabas” ay isang kwento tungkol sa malupit na si Sultan Barabas na walang kinikilalang katarungan. Ang kanyang kalupitan ay nagdulot ng takot sa kanyang nasasakupan. Isang araw, isang mangingisda ang ipinakulong niya dahil sa simpleng kasalanan ng pag-uwi ng gabi. Nagpunta ang asawa ng mangingisda sa palasyo upang humingi ng awa ngunit siya rin ay ipinakulong.

Ang kanilang anak na binatilyo, sa tulong ng mga diwata, ay nagtungo sa palasyo upang hilingin ang paglaya ng kanyang mga magulang. Sa galit ng Sultan, nagtatakbo ang binatilyo at nakuha ang korona ng Sultan. Sa pagtakas, bumagsak at namatay ang Sultan sa pagod. Ipinalibing siya sa hardin at makalipas ang panahon, isang puno ang tumubo mula sa kanyang libingan. Ang bunga nito ay tinawag na Bayabas, na sa simula ay mapait at maasim ngunit nang mahinog ay naging matamis.

Mga Tauhan sa Alamat ng Bayabas

Sultan Barabas – Ang malupit na pinuno na walang kinikilalang katarungan. Laging galit at masama ang ugali, siya ang dahilan ng takot at pagdurusa ng kanyang nasasakupan.
Mangingisda – Isang simpleng mangingisda na nagawang huliin at pahirapan dahil lamang sa pag-uwi ng gabi.
Asawa ng Mangingisda – Isang mapagmahal at matapang na babae na humingi ng awa sa Sultan para sa kanyang asawa, ngunit siya rin ay ipinakulong.
Anak ng Mangingisda – Isang binatilyo na may tapang at determinasyon. Sa tulong ng mga diwata, hinarap niya ang Sultan upang iligtas ang kanyang mga magulang.
Mga Diwata – Mga mahiwagang nilalang na tumulong sa anak ng mangingisda, nagbibigay ng pagkain at gabay sa kanya.

Mga Aral sa Kwento

Ang Kasamaan ay May Kaparusahan – Ang kalupitan ni Sultan Barabas ay nagdulot sa kanya ng masamang kapalaran. Ipinapakita nito na ang masamang gawain ay laging may kabayaran.
Pagmamahal at Pagtutulungan ng Pamilya – Ipinakita ng pamilya ng mangingisda ang kanilang pagmamahal at suporta sa isa’t isa kahit sa gitna ng pagsubok.
Tapang at Katapangan – Ang tapang ng anak ng mangingisda ay nagligtas sa kanyang mga magulang at nagdala ng pagbabago sa kanilang bayan.
Ang Kabutihan ay Nagbubunga ng Magandang Resulta – Ang kabutihan ng mga diwata at ng bagong sultan ay nagdulot ng kapayapaan at kasiyahan sa bayan.
Pagiging Makatarungan – Ang bagong sultan ay naging makatarungan at mabait, na nagdala ng magandang halimbawa sa kanyang nasasakupan.

Banghay sa Alamat ng Bayabas

Tagpuan

Ang kwento ay naganap sa isang kaharian sa Pilipinas bago dumating ang mga Kastila.

Sitwasyon

May isang malupit na sultan na si Sultan Barabas na walang kinikilalang katarungan at laging galit.

Suliranin

Ang Sultan ay nagpakulong ng isang mangingisda at kanyang asawa, na nagdulot ng pag-aalala sa kanilang anak na binatilyo.

Saglit na Kasiglahan

Sinamahan ng mga diwata ang binatilyo sa palasyo upang hilingin ang paglaya ng kanyang mga magulang.

Kasukdulan

Nang agawin ng binatilyo ang koronang suot ng Sultan, humabol ito hanggang sa pagod na bumagsak at namatay ang Sultan.

Lunas sa Suliranin

Ipinalibing ang Sultan at nagkaroon ng bagong sultan na makatarungan at mabait.

Katapusan

Ang puno ng bayabas ay tumubo sa libingan ni Sultan Barabas, na sa simula ay mapait ngunit naging matamis nang mahinog.

Konklusyon

Ang “Alamat ng Bayabas” ay isang makulay na kwento na puno ng aral at simbolismo. Ipinapakita nito ang pag-angat ng kabutihan laban sa kasamaan, at ang mahalagang papel ng katarungan at pagmamahal sa pamilya. Ang kwentong ito ay nagbibigay inspirasyon at nagtuturo ng mahalagang leksyon sa bawat isa.

FAQs

Ano ang mensahe ng Alamat ng Bayabas?

Ang mensahe ng “Alamat ng Bayabas” ay ang kabutihan at katarungan ay laging nagwawagi laban sa kasamaan at kalupitan. Ipinapakita ng kwento na ang malupit na pamumuno ni Sultan Barabas ay nagdulot ng kanyang pagkawasak, habang ang kabutihan at malasakit ng bagong sultan ay nagdala ng kapayapaan at kasiyahan sa bayan. Nagbibigay din ito ng aral na ang pagmamahal at pagtutulungan ng pamilya ay mahalaga sa pagharap sa mga pagsubok.

Saan nagmula ang Alamat ng Bayabas?

Ang “Alamat ng Bayabas” ay nagmula sa Pilipinas, isang bahagi ng malawak na koleksyon ng mga alamat at kwentong bayan na nagpapakita ng mayamang kultura at kasaysayan ng bansa.

Sino ang may akda ng Alamat ng Bayabas?

Ang “Alamat ng Bayabas” ay isang kwentong bayan at katulad ng karamihan sa mga alamat, ito ay walang tiyak na may akda. Ito ay isinasaalang-alang na isang bahagi ng tradisyon ng mga Pilipino na ipinapasa mula sa isang henerasyon patungo sa susunod.

Table of Contents