Florante at Laura Kabanata 29 – Buod, Mga Tauhan, Aral, atbp. • Noypi.com.ph

Sa artikulong ito, tatalakayin natin ang maikling buod ng “Pagliligtas ni Flerida kay Laura”, hango sa obra ni Francisco Baltazar na Florante at Laura. Bukod dito, malalaman mo rin ang mga mahahalagang pangyayari, sinu-sino ang mga tauhang nabanggit sa kabanata, ang tagpuan, mga talasalitaan, at ang mga mahahalagang aral o mensahe na mapupulot mo rito.

Mga Nilalaman

Pagliligtas ni Flerida kay Laura

Salita’y nahinto sa biglang pagdating,
ng Duke Florante’t Prinsipe Aladin;
na pagkakilala sa boses ng giliw,
ang gawi ng puso’y ‘di mapigil-pigil.

Aling dila kaya ang makasasayod,
ng tuwang kinamtan ng magkasing-irog?
Sa hiya ng sakit sa lupa’y lumubog,
dala ang kanyang napulpol na tunod.

Saang kalangitan napaakyat kaya,
ang ating Florante sa tinamong tuwa,
ngayong tumititig sa ligayang mukha,
ng kanyang Laurang ninanasa-nasa?

Anupa nga’t yaong gubat na malungkot,
sa apat ay naging paraiso’y lugod;
makailang hintong kanilang malimot,
na may hininga pang sukat na malagot.

Sigabo ng tuwa’y unang dumalang-dalang,
dininig ng tatlo kay Laurang buhay;
nasapit sa reyno mula nang pumanaw,
ang sintang naggubat, ganito ang saysay:

‘di lubhang nalaon noong pag-alis mo,
o sintang Florante sa Albanyang Reyno,
narinig sa baya’y isang piping gulo,
na umalingawngaw hanggang sa palasyo.

Ngunit ‘di mangyaring mawatasan-watasan,
ang bakit at hulo ng bulung-bulungan;
parang isang sakit na ‘di mahulaan,
ng medikong pantas ang dahil at saan.

‘di kaginsa-ginsa, palasyo’y nakubkob,
ng magulong baya’t baluting soldados;
O, araw na lubhang kakilakilabot!
Araw na isinumpa ng galit ng Diyos!

Sigawang malakas niyong bayang gulo:
Mamatay, mamatay ang Haring Linceo,
na nagmunakalang gutumin ang reyno’t,
lagyan ng estangke ang kakani’t trigo.

Ito’y kay Adolfong kagagawang lahat,
at nang magkagulo yaong bayang bulag;
sa ngalan ng hari ay isinambulat,
gayong ordeng mula sa dibdib ng sukab.

Noon di’y hinugot sa tronong luklukan,
ang ama kong hari at pinapugutan;
may matuwid bagang makapanlumay,
sa sukab na puso’t nagugulong bayan?

Sa araw ring yao’y maputlan ng ulo,
ang tapat na loob ng mga konseho;
at hindi pumurol ang tabak ng lilo,
hanggang may mabait na mahal sa reyno.

Umakyat sa trono ang kondeng malupit,
at pinagbalaan ako nang mahigpit,
na kung ‘di tumanggap sa haying pag-ibig,
dustang kamataya’y aking masasapit.

Sa pagnanasa kong siya’y magantihan,
at sulatan kita sa Etolyang Bayan,
pinilit ang pusong huwag ipamalay,
sa lilo — ang aking kaayawa’t suklam.

Limang buwang singkad ang hininging taning,
ang kaniyang sinta’t bago ko tanggapin;
ngunit ipinasyang tunay sa panimdim,
ang pagpatiwakal kundi ka rumating.

Niyari ang sulat at ibinigay ko,
sa tapat na lingkod, nang dalhin sa iyo;
‘di nag-isang buwa’y siyang pagdating mo’t,
nahulog sa kamay ni Adolfong lilo.

Sa takot sa iyo niyong palamara,
kung ika’y magbalik na may hukbong dala,
nang mag-isang muwi ay pinadalhan ka,
ng may selyong sulat at sa haring pirma.

Matanto ko ito’y sa malaking lumbay,
gayak na ang puso na magpatiwakal,
ay siyang pagdating ni Menandro naman,
kinubkob ng hukbo ang Albanyang Bayan.

Sa banta ko’y siyang tantong nakatanggap,
ng sa iyo’y aking padalang kalatas,
kaya’t nang dumating sa Albanyang S’yudad,
lobong nagugutom ang kahalintulad.

Nang walang magawa ang Konde Adolfo,
ay kusang tumawag ng kapuwa lilo;
dumating ang gabi umalis sa reyno,
at ako’y dinalang gapos sa kabayo.

Kapag dating dito ako’y dinarahas,
at ibig ilugso ang puri kong ingat;
pana’y isang tunod na kung saan buhat,
pumako sa dibdib ni Adolfong sukab.

Sagot ni Flerida: Nang dito’y sumapit,
ay may napakinggang binibining boses,
na pakiramdam ko’y binibigyang-sakit,
nahambal ang aking mahabaging dibdib.

Nang paghanapin ko’y ikaw ang natalos,
pinipilit niyong taong balakiyot;
hindi ko nabata’t bininit sa busog,
ang isang palasong sa lilo’y tumapos.

Florante at Laura Kabanata 29 (Maikling Buod)

Sa gitna ng kaguluhan, dumating sina Florante at Aladin na naging sanhi ng pagputol ng pag-uusap nina Laura at Flerida. Nagkita-kitang muli ang magkasintahang Florante at Laura, at dahil dito, napawi ang lungkot ng gubat na tila naging paraiso sa kanilang tuwa.

Habang nagkukuwentuhan, isinalaysay ni Laura ang nangyari sa kaharian ng Albanya matapos umalis si Florante: Si Adolfo ang nagpasimula ng kaguluhan at pinapatay si Haring Linceo at ang kanyang konseho. Nang sakupin ni Adolfo ang kaharian, pilit niyang pinaibig si Laura ngunit tumanggi ito. Sa pagnanais na magbalik si Florante, sinubukan ni Laura na sumulat sa kanya, subalit nahulog ito sa kamay ni Adolfo. Nang tangkaing pagsamantalahan ni Adolfo si Laura sa gubat, isang palaso mula sa pana ni Flerida ang tumapos sa buhay ni Adolfo, na siyang nagligtas kay Laura.

Mga Mahahalagang Pangyayari

Dumating sina Florante at Aladin sa gitna ng pag-uusap nina Laura at Flerida.
Isinalaysay ni Laura ang naganap sa Albanya at ang pagsakop ni Adolfo sa kaharian.
Tinangka ni Adolfo na pagsamantalahan si Laura.
Niligtas ni Flerida si Laura sa pamamagitan ng pagpana kay Adolfo.

Mga Tauhan

Florante – Ang pangunahing bayani na nagbabalik sa Albanya at nagkikita muli sa kanyang kasintahang si Laura.
Laura – Ang kasintahan ni Florante na pinagtangkaan ni Adolfo ngunit nailigtas ni Flerida.
Flerida – Ang babaeng nagligtas kay Laura sa pamamagitan ng pagpatay kay Adolfo gamit ang pana.
Adolfo – Ang masamang kondeng sumakop sa Albanya, pumatay kay Haring Linceo at sa kanyang konseho, at nagtangkang pagsamantalahan si Laura.
Aladin – Kasama ni Florante sa pagdating sa gubat, at siyang nagligtas kay Florante sa mas naunang bahagi ng akda.
Haring Linceo – Ang ama ni Laura na pinapatay ni Adolfo upang agawin ang trono ng Albanya.
Menandro – Ang kaibigan ni Florante na tumulong upang muling makuha ang Albanya mula kay Adolfo.

Tagpuan

Ang tagpuan sa kabanatang ito ay sa gitna ng gubat malapit sa Albanya kung saan naganap ang pagliligtas ni Flerida kay Laura.

Talasalitaan

Giliw – mahal o iniibig.
Tunod – palaso o pana.
Palamara – taksil o traydor.
Niyari – ginawa o inihanda.
Lilo – masama o mapanlinlang.
Pana – sandata na may palaso.

Mga Aral o Mensahe

Ang tunay na pagmamahal ay handang magsakripisyo para sa minamahal, tulad ng ginawa ni Flerida para kay Laura.
Ang kabutihan at katapangan ay laging nagtatagumpay laban sa kasamaan, tulad ng pagkamatay ni Adolfo sa kamay ni Flerida.
Ang pag-asa at katapatan sa kabila ng pagsubok ay nagbibigay-daan sa pagkamit ng kaligayahan, gaya ng muling pagkikita nina Florante at Laura sa kabila ng maraming trahedya.

At dito nagtatapos ang ika-29 kabanata ng Florante at Laura – Pagliligtas ni Flerida kay Laura. Naging kapaki-pakinabang ba sa iyo ang araling ito? Kung oo ang iyong sagot, ibahagi mo din ito sa iyong mga kaklase at kaibigan para sila din ay matuto.

Samantala, maaari mo din itong i-share sa iyong mga social media account. I-click lamang ang share button na makikita sa iyong screen. Para sa karagdagang mga tanong tungkol sa ating aralin, mangyaring mag-iwan ng komento sa ibaba.