Sa isang maliit na barangay malapit sa ilog, may isang batang lalaki na nagngangalang Andoy na kilala sa kanyang tapang at hilig sa pakikipagsapalaran. Palagi niyang pinapangarap na makatagpo ng mga kakaibang nilalang at makipagsapalaran sa malayong lugar.
See also: Ang Hardin ni Lola Remedios
Isang hapon, habang naglalaro si Andoy sa tabi ng ilog, nakita niya ang isang hindi pangkaraniwang bagay na lumulutang sa tubig. Lumapit siya para tingnan ito nang mas mabuti at laking gulat niya nang makita ang isang maliit na dragon na natutulog sa isang dahon!
Dahan-dahang ginising ni Andoy ang dragon, at sa una, takot na takot ito. Ngunit, sa paglipas ng oras, nagtitiwala ito kay Andoy at nagsimula silang maging magkaibigan.
“Huwag kang matakot, hindi kita sasaktan. Anong pangalan mo?” mahinahon niyang tanong.
“Ako si Flare. Naligaw ako at hindi ko mahanap ang daan pauwi,” tugon ng dragon na ang tinig ay halos pabulong.
“Ako si Andoy. Tutulungan kita. Alam ko ang ilog na ito nang mabuti. Magkasama nating hahanapin ang daan pauwi sa inyo,” pangako ni Andoy, puno ng determinasyon.
Ipinaliwanag ni Flare na siya ay naligaw at kailangan ng tulong para makabalik sa kanyang tahanan sa kabilang dulo ng ilog.
Nangako si Andoy na tutulungan niya ang dragon, at simula noon, araw-araw silang magkasama, naglalakbay sa ilog, at naghahanap ng daan pauwi para sa dragon. Sa kanilang paglalakbay, natutunan ni Andoy ang kahalagahan ng pag-aalaga sa kalikasan at kung paano ito magkakaugnay sa mga nilalang na tulad ng dragon.
“Salamat sa tulong mo. Hindi ko malilimutan ang kabutihan mo,” wika ni Flare na may pagmamahal at pasasalamat sa kanyang mga mata.
“Walang anuman. Natutunan ko rin mula sa’yo ang kahalagahan ng pagtutulungan at pag-aalaga sa kalikasan,” sagot ni Andoy na ang ngiti ay abot-tenga.
See also: Ang Pangarap ni Paolo
Sa wakas, matapos ang maraming araw ng pakikipagsapalaran, nakarating sila sa tahanan ng dragon. Lubos ang pasasalamat ng pamilya ng dragon kay Andoy sa pag-aalaga at pagtulong sa kanilang anak. Bago umalis, binigyan nila si Andoy ng isang mahiwagang bato bilang tanda ng kanilang pagkakaibigan.
Bumalik si Andoy sa kanyang barangay na may bagong kaalaman at pagpapahalaga sa kalikasan at sa mga nilalang na naninirahan dito. Ikinuwento niya sa kanyang mga kaibigan at pamilya ang kanyang pakikipagsapalaran, na nagbigay inspirasyon sa kanila na alagaan ang kanilang kapaligiran at maging bukas sa mga kakaibang nilalang na maaaring maging kaibigan.
Mga Aral:
- Ang pagkakaibigan ay walang hangganan at maaaring umusbong kahit saan, kahit kanino.
- Ang pag-aalaga sa ating kapaligiran ay mahalaga para sa atin at para sa mga nilalang na nakatira dito.
- Ang pakikipagsapalaran ay nagbibigay ng bagong kaalaman at karanasan na nagpapayaman sa ating buhay.
- Ang tapang at kabutihan ay palaging may magandang balik.
- Ang pagtulong sa nangangailangan, kahit gaano pa ito kaliit o kakaiba, ay isang mahalagang gawain na dapat nating isabuhay.