Florante at Laura Kabanata 27 – Buod, Mga Tauhan, Aral, atbp. • Noypi.com.ph

Sa artikulong ito, tatalakayin natin ang maikling buod ng “Pagsasalaysay ni Aladin”, hango sa obra ni Francisco Baltazar na Florante at Laura. Bukod dito, malalaman mo rin ang mga mahahalagang pangyayari, sinu-sino ang mga tauhang nabanggit sa kabanata, ang tagpuan, mga talasalitaan, at ang mga mahahalagang aral o mensahe na mapupulot mo rito.

Mga Nilalaman

Pagsasalaysay ni Aladin

Sa pagkabilanggong labingwalong araw,
naiinip ako sa ‘di pagkamatay;
gabi nang hangui’t ipinagtuluyan,
sa gubat na ito’y kusang ipinugal.

Bilang makalawang maligid ni Pebo,
ang sandaigdigan sa pagkagapos ko,
nang inaakalang nasa ibang mundo,
imulat ang mata’y nasa kandungan mo.

Ito ang buhay kong silu-silong sakit,
at hindi pa tanto ang huling sasapit…
Mahahabang salita ay dito napatid,
ang gerero naman ang siyang nagsulit.

Ang pagkabuhay mo’y yamang natalastas,
tantuin mo naman ngayon ang kausap;
ako ang Aladin sa Persyang Siyudad,
anak ng balitang Sultang Ali-Adab.

Sa pagbatis niring mapait na luha,
ang pagkabuhay ko’y sukat mahalata…
Ay, ama ko! Bakit? Ay Fleridang tuwa!
katoto’y bayaang ako’y mapayapa.

Magsama na kitang sa luha’y maagnas,
yamang pinag-isa ng masamang-palad;
sa gubat na ito’y hintayin ang wakas,
ng pagkabuhay tang nalipos ng hirap.

Hindi na inulit ni Florante naman,
luha ni Aladi’y pinaibayuhan;
tumahan sa gubat na may limang buwan,
nang isang umaga’y naganyak maglibang.

Kanilang nilibot ang loob ng gubat,
kahit bahagya na makakitang-landas;
dito sinalita ni Alading hayag,
ang kanyang buhay na kahabag-habag.

Aniya’y Sa madlang gerang dinaanan,
‘di ako naghirap ng pakikilaban,
para nang bakahin ang pusong matibay,
ni Fleridang irog na tinatangisan.

Kung nakikiumpok sa madlang prinsesa’y,
si Diana’y sa gitna ng maraming nimpa,
kaya at kung tawagin sa Reynong Persya,
isa si Houries ng mga propeta.

Anupa’t pinalad na aking dinaig,
sa katiyagaan ang pusong matipid;
at pagkakaisa ng dalawang dibdib,
pagsinta ni ama’y nabuyong gumiit.

Dito na minulan ang pagpapahirap,
sa aki’t ninasang buhay ko’y mautas;
at nang magbiktorya sa Albanyang S’yudad,
pagdating sa Persya ay binilanggo agad.

At ang ibinuhat na kasalanan ko,
‘di pa utos niya’y iniwan ang hukbo;
at nang mabalitang reyno’y nabawi mo,
noo’y hinatulang pugutan ng ulo.

Nang gabing malungkot na kinabukasan,
wakas na tadhanang ako’y pupugutan,
sa karsel ay nasok ang isang heneral,
dala ang patawad na lalong pamatay.

Tadhanang mahigpit ay malis pagdaka,
huwag mabukasan sa Reyno ng Pers’ya;
sa munting pagsuway buhay ko ang dusa,
sinunod ko’t utos ng hari ko’t ama.

Ngunit sa puso ko’y matamis pang lubha,
na tuloy nakitil ang hiningang aba,
huwag ang may buhay na nagugunita,
iba ang may kandong sa langit ko’t tuwa.

May anim na ngayong taong walang likat,
nang nilibut-libot na kasama’y hirap,
napatigil dito’t sila’y may namatyag,
nagsasalitaan sa loob ng gubat.

Florante at Laura Kabanata 27 (Maikling Buod)

Si Aladin, isang prinsipe mula sa Persya at anak ni Sultang Ali-Adab, ay nagkukuwento ng kanyang malungkot na karanasan kay Florante sa gitna ng gubat. Nagsimula ang kanyang paghihirap dahil sa pag-ibig kay Flerida, isang magandang prinsesa na itinuturing na isa sa mga Houries sa kanilang kaharian. Dahil sa selos at galit ng kanyang amang Sultan, siya ay pinahirapan at ibinilanggo, pagkatapos ay ipinag-utos na pugutan siya ng ulo. Sa halip na patayin, siya’y pinalayas mula sa Persya at itinapon sa ibang lugar bilang kaparusahan. Sa loob ng anim na taon, nilibot niya ang iba’t ibang lugar, puno ng pagdurusa at pangungulila sa kanyang minamahal na si Flerida.

Mga Mahahalagang Pangyayari

Ipinahayag ni Aladin ang kanyang mga dinanas na pagdurusa at ang pagmamahal niya kay Flerida kay Florante.
Si Aladin ay ibinilanggo ng kanyang ama dahil sa pagmamahal kay Flerida.
Nang siya’y dapat pupugutan ng ulo, ipinag-utos ng kanyang ama na palayasin siya sa Persya bilang parusa.
Sa loob ng anim na taon, nagpalaboy-laboy si Aladin dala ang sakit at paghihirap sa iba’t ibang lugar.
Nagtungo siya sa gubat kung saan niya nakatagpo si Florante, na naging kaibigan at kanlungan niya sa kanyang kalungkutan.

Mga Tauhan

Aladin – Ang prinsipe ng Persya at anak ni Sultang Ali-Adab. Isang tapat na nagmahal kay Flerida at nagtiis ng matinding hirap dahil sa pagmamahal na ito.
Florante – Kaibigan ni Aladin na kanyang nakatagpo sa gubat. Naging kanlungan ni Aladin sa kanyang kalungkutan.
Sultang Ali-Adab – Ang ama ni Aladin na nagparusa sa kanya dahil sa pagmamahal kay Flerida. Siya ang sanhi ng paghihirap ni Aladin.
Flerida – Ang iniibig ni Aladin na itinuturing na isa sa mga pinakamaganda sa kanilang kaharian.

Tagpuan

Ang tagpuan ng kabanata ay sa loob ng gubat kung saan nagkukuwento si Aladin ng kanyang mga naranasang paghihirap.

Talasalitaan

Pebo – Araw o sikat ng araw.
Kandungan – Kanlungan o kalinga.
Pugal – Tumigil o namalagi.
Gerero – Mandirigma o sundalo.
Namatyag – Napansin o napagmasdan.
Houries – Mga magaganda at makalangit na nilalang sa paniniwala ng mga Muslim.
Karsel – Kulungan o piitan.
Reyno – Kaharian o imperyo.
Pagbiktorya – Pagtatagumpay o pagkapanalo.

Mga Aral o Mensahe

Ipinakikita ng kwento ni Aladin na kahit ang tunay na pag-ibig ay kayang magtiis ng anumang hirap at sakripisyo.
Ang kwento ni Aladin ay nagbibigay-diin sa kung paano ang inggit at selos, lalo na mula sa pamilya, ay maaaring magdulot ng matinding paghihirap at pagkasira ng ugnayan.
Ang pagkakaibigan ni Florante at Aladin sa gitna ng kanilang mga sariling paghihirap ay nagpapakita ng halaga ng pagkakaroon ng karamay at kaibigan sa panahon ng mga pagsubok.

At dito nagtatapos ang ika-27 kabanata ng Florante at Laura – Pagsasalaysay ni Aladin. Naging kapaki-pakinabang ba sa iyo ang araling ito? Kung oo ang iyong sagot, ibahagi mo din ito sa iyong mga kaklase at kaibigan para sila din ay matuto.

Samantala, maaari mo din itong i-share sa iyong mga social media account. I-click lamang ang share button na makikita sa iyong screen. Para sa karagdagang mga tanong tungkol sa ating aralin, mangyaring mag-iwan ng komento sa ibaba.