Florante at Laura Kabanata 7 – Buod, Mga Tauhan, Aral, atbp.

Sa artikulong ito, tatalakayin natin ang maikling buod ng “Pag-alala ni Florante sa Ama”, hango sa obra ni Francisco Baltazar na Florante at Laura. Bukod dito, malalaman mo rin ang mga mahahalagang pangyayari, sinu-sino ang mga tauhang nabanggit sa kabanata, ang tagpuan, mga talasalitaan, at ang mga mahahalagang aral o mensahe na mapupulot mo rito.

Mga Nilalaman

Pag-alala ni Florante sa Ama

Sa nawikang ito luha’y pinaagos,
pika’y isinaksak saka naghimutok;
nagkataon namang parang isinagot,
ang buntung-hininga niyong nagagapos.

Gerero’y namangha nang ito’y marinig,
pinagbaling-baling sa gubat ang titig;
nang walang makita’y hinintay umulit,
‘di naman nalao’t nagbagong humibik.

Ang bayaning Moro’y lalo nang namaang,
Sinong nananaghoy sa ganitong ilang?
lumapit sa dakong pinanggagalingan,
ng buntung-hininga’t pinakimatyagan.

Inabutan niya’y ang ganitong hibik:
Ay, mapagkandiling amang iniibig!
Bakit ang buhay mo’y naunang napatid,
ako’y inulila sa gitna ng sakit?

Kung sa gunita ko’y pagkuru-kuruin,
ang pagkahulog mo sa kamay ng taksil,
parang nakikita ang iyong narating,
parusang marahas na kalagim-lagim.

At alin ang hirap na ‘di ikakapit,
sa iyo ng Konde Adolfong malupit?
ikaw ang salamin sa Reyno ng bait,
pagbubutunan ka ng malaking galit.

Katawan mo ama’y parang namamalas,
ngayon ng bunso mong lugami sa hirap;
pinipisang-pisang at iniwawalat,
ng pawa ring lilo’t berdugo ng sukab.

Ang nagkahiwalay na laman mo’t buto,
kamay at katawang nalayo sa ulo,
ipinaghagisan niyong mga lilo,
at walang maawang maglibing ng tao.

Sampu ng lingkod mo’t mga kaibigan,
kung kampi sa lilo’y iyo nang kaaway;
ang ‘di nagsiayo’y natatakot namang,
bangkay mo’t ibao’t mapaparusahan.

Hanggang dito ama’y aking naririnig,
nang ang iyong ulo’y itapat sa kalis;
ang panambitan mo’t dalangin sa langit,
na ako’y maligtas sa kukong malupit.

Ninanasa mo pang ako’y matabunan,
ng bangkay sa gitna ng pagpapatayan,
nang huwag mahulog sa panirang kamay,
ng Konde Adolfong higit sa halimaw.

Panalangin mo’y ‘di pa nagaganap,
sa liig mo’y biglang nahulog ang tabak;
nasnaw sa bibig mong huling pangungusap,
ang Adiyos, bunso’t buhay mo’y lumipas!

Ay, amang ama ko! Kung magunam-gunam —
madla mong pag-irog at pagpapalayaw,
ipinapalaso ng kapighatian —
luha niring pusong sa mata’y nunukal.

Walang ikalawang ama ka sa lupa,
sa anak ng kandong sa pag-aaruga;
ang munting hapis kong sumungaw sa mukha,
sa habag mo’y agad nanalong ang luha.

Ang lahat ng tuwa’y natapos sa akin,
sampu niring buhay ay naging hilahil;
ama ko’y hindi na malaong hihintin,
ako’t sa payapang baya’y yayakapin.

Florante at Laura Kabanata 7 (Maikling Buod)

Ang kabanatang ito ay naglalaman ng masidhing pagdadalamhati ni Florante habang inaalala ang kanyang yumaong ama. Inilarawan ni Florante ang mga paghihirap na dinanas ng kanyang ama sa kamay ng Konde Adolfo, isang taksil at malupit na kaaway. Nananaghoy si Florante sa malupit na pagkamatay ng kanyang ama at ang kawalang katarungan na dinanas nito. Damang-dama ni Florante ang sakit at lungkot dahil sa kawalan ng kanyang ama na itinuring niya bilang kanyang kanlungan at tagapagtanggol. Sa huli, ninanais ni Florante na makapiling muli ang kanyang ama sa payapang bayan ng kalangitan.

Mga Mahahalagang Pangyayari

Pagdadalamhati ni Florante habang inaalala ang kanyang yumaong ama.
Paglalarawan sa kalupitan ng Konde Adolfo na pumatay sa ama ni Florante.
Paggunita ni Florante sa kanyang ama at sa pag-aaruga nito noong siya ay bata pa.
Paglalahad ng mga huling sandali ng kanyang ama bago ito pinaslang.
Pagnanais ni Florante na makasama ang kanyang ama sa kabilang buhay.

Mga Tauhan

Florante – Anak na nagdadalamhati sa pagkamatay ng kanyang ama; inaalala ang pag-aaruga at pagmamahal ng kanyang ama.
Duke Briseo – Isang mapagmahal at maalagang ama na pinaslang ng malupit na Konde Adolfo.
Konde Adolfo – Ang kontrabida na nagpasimuno sa kamatayan ng ama ni Florante; simbolo ng kalupitan at kataksilan.

Tagpuan

Ang lugar na pinangyarihan ay sa gubat kung saan nagsimulang inalala ni Florante ang kanyang ama.

Talasalitaan

Gerero – Mandirigma o isang taong matapang at may kakayahang makipaglaban.
Buntung-hininga – Paghinga nang malalim na nagpapakita ng kalungkutan o pagdadalamhati.
Himutok – Pagpapahayag ng sama ng loob o pagdadalamhati.
Pika – Isang sandata o sibat na ginagamit sa labanan.
Berdugo – Taong gumagawa ng kalupitan o pumapatay nang walang awa.
Lilo – Takaw, masama, o traydor na tao.
Taksil – Taong traydor o hindi tapat.

Mga Aral o Mensahe

Ipinapakita ng kabanatang ito ang halaga ng pagmamahal at pag-aaruga ng isang magulang sa kanyang anak. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, nananatiling buhay sa alaala ang pagmamahal ng ama sa anak.
Ipinapakita rin ang mga masamang epekto ng pagiging taksil at malupit, na hindi lamang nagdudulot ng pisikal na pagdurusa kundi pati na rin ng emosyonal na sugat sa mga iniwan.
Ipinapakita ni Florante ang masakit na proseso ng pagdadalamhati sa pagkawala ng mahal sa buhay, at ang paghahangad na makasama muli ang minamahal sa kabilang buhay. Ang pagtanggap sa kalungkutan ay bahagi ng paghilom.

At dito nagtatapos ang ika-7 kabanata ng Florante at Laura – Ang Pagdating ni Aladin. Naging kapaki-pakinabang ba sa iyo ang araling ito? Kung oo ang iyong sagot, ibahagi mo din ito sa iyong mga kaklase at kaibigan para sila din ay matuto.

Samantala, maaari mo din itong i-share sa iyong mga social media account. I-click lamang ang share button na makikita sa iyong screen. Para sa karagdagang mga tanong tungkol sa ating aralin, mangyaring mag-iwan ng komento sa ibaba.