Florante at Laura Kabanata 5 – Buod, Mga Tauhan, Aral, atbp.

Sa artikulong ito, tatalakayin natin ang maikling buod ng “Panawagan kay Laura”, hango sa obra ni Francisco Baltazar na Florante at Laura. Bukod dito, malalaman mo rin ang mga mahahalagang pangyayari, sinu-sino ang mga tauhang nabanggit sa kabanata, ang tagpuan, mga talasalitaan, at ang mga mahahalagang aral o mensahe na mapupulot mo rito.

Mga Nilalaman

Panawagan kay Laura

Halina, Laura aking kailangan,
ngayon ang lingap mo nang naunang araw;
ngayon hinihingi ang iyong pagdamay —
ang abang sinta mo’y nasa kamatayan.

At ngayong malaki ang aking dalita,
ay ‘di humahanap ng maraming luha;
sukat ang kapatak na makaapula,
kung sa may pagsintang puso mo’y magmula.

Katawan ko ngayo’y siyasatin, ibig,
tingni ang sugat kong ‘di gawa ng kalis;
hugasan ang dugong nanalong sa gitgit,
ng kamay ko, paa’t natataling liig.

Halina, irog ko’t ang damit ko’y tingnan,
ang hindi mo ibig dapyuhang kalawang;
kalagin ang lubid at iyong bihisan,
matinding dusa ko’y nang gumaan-gaan.

Ang mga mata mo ay iyong ititig,
dini sa anyo kong sakdalan ng sakit,
upang di mapigil ang takbong mabilis,
niring abang buhay sa ikapapatid.

Wala na Laura’t ikaw na nga lamang,
ang makalulunas niring kahirapan;
damhin ng kamay mo ang aking katawan,
at bangkay man ako’y muling mabubuhay!

Ngunit, sa aba ko! ay, sa laking hirap!
wala na si Laura’y aking tinatawag!
napalayu-layo’t ‘di na lumiliyag,
ipinagkanulo ang sinta kong tapat.

Sa ibang kandunga’y ipinagbiyaya,
ang pusong akin na at ako’y dinaya;
buong pag-ibig ko’y ipinang-anyaya,
nilimot ang sinta’t sinayang ang luha.

Alin pa ang hirap na ‘di na sa akin?
may kamatayan pang ‘di ko daramdamin?
ulila sa ama’t sa inang nag-angkin,
walang kaibiga’t nilimot ng giliw.

Dusa sa puri kong kusang siniphayo,
palasong may lasong natirik sa puso;
habag sa ama ko’y tunod na tumino,
ako’y sinusunog niring panibugho.

Ito’y siyang una sa lahat ng hirap,
pagdaya ni Laura ang kumakamandag;
dini sa buhay ko’y siyang nagsasadlak,
sa libingang laan ng masamang palad.

O, Konde Adolfo, inilapat mo man,
sa akin ang hirap ng sansinukuban,
ang kabangisan mo’y pinapasalamatan,
ang puso ni Laura’y kung hindi inagaw.

Dito naghimutok nang kasindak-sindak,
na umaalingawngaw sa loob ng gubat;
tinangay ang diwa’t karamdamang hawak,
ng buntung-hininga’t luhang lumagaslas.

Sa puno ng kahoy ay napayukayok,
ang liig ay supil ng lubid na gapos;
bangkay na mistula’t ang kulay na burok,
ng kaniyang mukha’y naging puting lubos.

Florante at Laura Kabanata 5 (Maikling Buod)

Ang tula ay isang panawagan ni Florante kay Laura sa gitna ng kanyang matinding paghihirap at pagkakagapos sa kagubatan. Nararamdaman niya ang labis na sakit at kalungkutan at hinihiling niya ang pagdamay at pagmamahal ni Laura na siyang tanging makakapagpawi ng kanyang dusa. Habang inihihingi niya ng tulong si Laura, naglalarawan siya ng kanyang kalagayan: sugatan, naliligo sa dugo, at nagdurusa. Sa kabila ng paghingi ng tulong, muling natanto ni Florante na si Laura ay wala na sa kanyang piling, iniwan siya at ibinigay ang puso kay Konde Adolfo. Ang matinding panibugho at pagtataksil ni Laura ang pinakamasakit para kay Florante, higit pa sa lahat ng pisikal na sakit na kanyang nararanasan.

Mga Mahahalagang Pangyayari

Nananawagan si Florante kay Laura na damayan siya sa kanyang pagdurusa at bigyan ng kaunting awa.
Inilahad ni Florante ang kanyang mga sugat at paghihirap na hindi gawa ng kalis, kundi dulot ng mga kaganapan sa kanyang buhay.
Napagtanto ni Florante na si Laura ay hindi na darating upang siya’y tulungan dahil ipinagkanulo siya nito at nagmahal ng iba.
Inilahad ni Florante ang lahat ng kanyang sakit: mula sa pag-iwan ng mga mahal sa buhay hanggang sa pagtataksil ng kanyang minamahal.
Sa huli, ang matinding sakit ng pagtataksil at kalungkutan ay nagdala kay Florante sa hangganan ng kanyang lakas at buhay.

Mga Tauhan

Florante – Ang pangunahing tauhan na nasa matinding paghihirap dahil sa pagkakagapos sa kagubatan. Siya ang nagsasalaysay ng kanyang sakit at patuloy na tinatawag si Laura upang humingi ng pagdamay.
Laura – Ang minamahal ni Florante na tinalikuran siya at ipinagpalit kay Konde Adolfo. Ang kanyang pagkawala at pagtataksil ang pinakamalaking pasakit kay Florante.
Konde Adolfo – Ang kaaway ni Florante na umagaw sa puso ni Laura at nagdulot sa kanya ng matinding pagdurusa.

Tagpuan

Ang tagpuan ng kwento ay sa loob ng isang gubat, kung saan nakagapos si Florante at naghihirap.

Talasalitaan

Dalita – Paghihirap o pagdurusa.
Pagdamay – Pakikibahagi sa kalungkutan o problema ng iba.
Kalis – Isang uri ng patalim o espada.
Lubid – Tali o gapos na nagbibigkis sa katawan ni Florante.
Panibugho – Matinding galit o selos.
Himutok – Malalim na hinagpis o pagdadalamhati.
Panawagan – Paghingi ng tulong o awa mula sa iba.

Mga Aral o Mensahe

Ang pagmamahal na walang hanggan ay nangangailangan ng katapatan at pagdamay, lalo na sa mga oras ng matinding pagsubok. Ang pagkawala ng pagmamahal ay mas masakit kaysa sa pisikal na pagdurusa.
Hindi lahat ng sakit ay pisikal; minsan, ang sakit ng damdamin, lalo na ang pagtataksil at pagkawala ng tiwala, ay higit na mas matindi at mas mahirap pagalingin.
Ang pagkakaroon ng tunay na kasama sa buhay ay mahalaga, ngunit ang pagtataksil ay nagdadala ng walang katapusang pighati at kalungkutan, na nagdudulot ng higit pang hirap sa isang taong nagmamahal nang lubos.

At dito nagtatapos ang ika-5 kabanata ng Florante at Laura – Panawagan kay Laura. Naging kapaki-pakinabang ba sa iyo ang araling ito? Kung oo ang iyong sagot, ibahagi mo din ito sa iyong mga kaklase at kaibigan para sila din ay matuto.

Samantala, maaari mo din itong i-share sa iyong mga social media account. I-click lamang ang share button na makikita sa iyong screen. Para sa karagdagang mga tanong tungkol sa ating aralin, mangyaring mag-iwan ng komento sa ibaba.